|
من یقین دارم که برگ ،
کاین چنین خود را رها کرده ست، در آغوش باد.
فارغ است از یاد مرگ !
***
لاجرم چندان که در تشویش ازین بیداد نیست .
پای تا سر ،
زندگی ست!
***
آدمی هم مثل برگ ،
می تواند زیست بی تشویش مرگ،
گرندارد همچو او ، آغوش مهر باد را ،
می تواند یافت ،لطف:
«هرچه باداباد »را!
-------
اثر: فریدون مشیری | 
